Ik ben Robin Gooijers, 38 jaar, woonachtig in Oirschot. Samen met mijn vriendin Lidwien en kinderen Anne en Thijs.
Op deze website deel ik graag mijn passie voor fotografie. Elk beeld vertelt een uniek verhaal, vastgelegd met liefde voor de natuur en de skills die ik zelf heb opgedaan tijdens de laatste jaren.
Via het onderstaande “interview” kun je me wat beter leren kennen:
Is fotografie een hobby of is het je werk?
Ik zou willen dat het mijn werk was, maar voor nu is het vooral een passie. Iets wat ik volledig voor mezelf doe, met ontzettend veel plezier.
Hoe ben je begonnen met fotografie?
Hoe ik ben begonnen is eigenlijk wel een leuk verhaal. Het is mijn vriendin die me een camera cadeau had gedaan voor mijn verjaardag. Ik maakte altijd al wel wat foto’s op vakantie, vakantiekiekjes zeg maar. Maar zij zag dat ik er veel plezier uit haalde. Dus vlak voordat we op reis zouden gaan naar Japan, kreeg ik mijn eerste “echte” camera, een Nikon D5600. Vanaf die vakantie, ben ik gegrepen door het foto-virus en ben ik steeds actiever met fotografie aan de gang gegaan.
Wat fotografeer je allemaal?
Dat is in de loop van de jaren echt wel veranderd. Zo ben ik begonnen met vooral architectuur, steden en vakantiefoto’s. Dus in het begin lag de nadruk helemaal niet op landschappen. Ik heb echt meerdere stedentrips gemaakt, naar steden zoals Madrid, Valencia, Londen, Parijs om daar met mijn camera op pad te gaan. Wandelen door de steden, en kijken wat ik allemaal tegen kwam. Pas veel later is de nadruk op landschappen gaan liggen.
Waarom fotografeer je?
Waarom ik fotografeer. Goede vraag. Als ik daar eens wat dieper over nadenk is het op dit moment vooral een passie, gedreven door het buiten zijn, te genieten van de pracht van de natuur, en daarbij een manier om mijn hoofd leeg te maken. Met een kantoorbaan waarbij ik iedere dag achter de computer zit, helpt fotografie me om weer in balans te komen. Even weg van het scherm, en terug naar de essentie: kijken, beleven, verwonderen. Ik kan ontzettend genieten van het moment, met de camera, in de natuur.
Wat is nog echt een bucketshot voor jou?
Oe, een bucketshot. Dat vind ik een hele lastige vraag. Er zijn super veel locaties op deze aardbol die ik nog wel eens zou willen bezoeken, maar er is er niet specifiek 1 die ik echt zou typeren als “bucketshot”. Ik kan eigenlijk wel genieten van alle momenten dat ik buiten ben. Wel is het natuurlijk zo dat sommige locaties gewoon erg bijzonder zijn. Zo ben ik afgelopen jaar naar IJsland geweest, naar de Highlands. Dat vond ik echt super gaaf. Zo gaaf, dat ik dit jaar nog een keer terug ga. De ruwe natuur daar, de grootsheid, en het feit dat het zo anders is dan in Nederland vind ik wel bucketlist waardig.
Welke apparatuur gebruik je en waarom?
Ik gebruik een Nikon Z7, in combinatie met een aantal lenzen van de Nikon Z serie. Waarom? Ik heb eigenlijk altijd al Nikon gehad. En dat vind zijn oorsprong bij de eerste camera, die ik zoals aangegeven, cadeau heb gekregen. Toevallig zit er in Oirschot een fotowinkel, die Nikon dealer is. Dus ik ben niet anders gewend. Ik vind het een fijn merk om te gebruiken, en ken de camera en software door en door. Ik ben wel bewust gegaan voor ook de Nikon Z Lenzen. Deze zijn toch echt wel superieur boven de andere lenzen op de Z-body (voor zover andere merken al lenzen aanbieden).
Wat is je favoriete objectief en waarom?
Mijn favoriet is toch echt wel de Nikkor Z 24-120 f/4 S lens. Dit is een lichtgewicht, allround lens met een super mooi bereik. Op 24mm kun je opnames maken die tegen groothoek-perspectief aan zitten, en met 120mm heb je nog een aardig zoom bereik. Daarnaast is de scherpte van deze lens echt super, over het hele bereik. Ik heb deze lens standaard op mijn body zitten.
Wat is onmisbaar voor een fotograaf?
‘Rust’. De rust en alertheid om foto’s te zien op dat moment. Ik heb gemerkt dat ik totaal niet in mijn element ben als ik bijvoorbeeld niet genoeg tijd heb op een locatie, snel terug thuis moet zijn, etc. Die haast, en misschien bijkomende “stress” halen mij volledig uit het moment. Dan zie je dingen gewoon niet meer, en let je niet meer goed op. Ook het plezier gaat er dan uit, voor mij. Daarentegen, als ik de tijd en rust wel heb, en ik volledig in mijn fotobubbel kan kruipen dan vind ik ook daarin de rust. Als je echt wilt zien, dan heb je die rust nodig denk ik.
zijn, etc. Die haast, en misschien bijkomende “stress” halen mij volledig uit het moment. Dan zie je dingen gewoon niet me